گفتگوی علیرضا نیاکان با پوریا منزه شاعر و نویسند؛
_ در اغاز ضمن معرفی خود بفرمایید؛فعالیت هنری و ادبی خود را از چه زمان شروع کردید؟تاکنون چند کتاب نوشته اید و ژانر کتاب ها چیست؟
•پوریا منزه هستم متولد ۱۳۶۶ نجف آباد. نوشتن داستان را از سال ۸۰ _۸۱ و شعر را از ۸۳ آغاز کردم. علت این گرایش علاقه و تماشای فیلم و مطالعه کتاب از سن پایین بود. تاکنون ۶ کتاب، سه رمان و سه مجموعه شعر توسط انتشارات ایجاز چاپ و منتشر شده است.
_فعالیت در خیابان و فروش کتاب ها به این روش را چگونه و با چه ایده ای آغاز کردید؟
•بساط کردن در خیابان پیشنهاد یکی از دوستان بود که البته به تصمیم خودم هم برمی‌گردد. کتاب پس از تایید ارشاد به جای سپردن به پخش به خودم تحویل داده می‌شد و راحت‌تر این دیدم که خودم بازاریاب کار خودم باشم، شاید جدا از ماجراجویی فروش کتاب توسط مولف یک طرف و اندکی فقط اندکی سود بیشتر زمینه ساز این حرکت شد و پس از آزمودن این حرکت تبدیل به یک حرفه رسمی شد که در ادامه فرآیند برای من تبدیل به یک پرفورمنس خیابانی شد.
_چالش های مالی تا چه حد سد راه شما در فعالیت های هنری و ادبی شما شده است؟
•طبیعتا مسائل مالی نه تنها برای بنده که برای بسیاری از ما همیشه چالش بوده و خواهد بود ولی انتخاب این روش برای بنده صرفا بر اساس دلایل مالی نبوده و بیشتر بر تصمیم قلبی بوده.
_مطالبه شما به عنوان یک نویسنده از مخاطبین،رهگذران،انتشارات و …چیست؟
•مطالبه چندانی ندارم، این که مخاطب با این حرکت میل به مطالعه و یا نوشتن بیشتری پیدا کند کافی است.
_یک نمونه از برخورد های جالبی که مخاطبان خرید کتاب در خیابان با شما داشته اند تعریف کنید.
•خاطرات بساط به قدری متفاوت و جالب هستند که سخت می‌شود بین آن‌ها یکی را انتخاب کرد و شاید تمام این خاطرات روزی بشود کتابی دیگر اما بطور کلی معاشرت مستقیم با خود مخاطب جذابترین قسمت ماجراست و جذابترین آن دیدن دوستی قدیمی پس از ۱۰ سال در شهری دیگر بهترینشان باشد.
