این اتفاق از زمانی که، یک مباحثه بین این افراد و دانشجویان دیگر رخ داد و شروع به تهدید به بازداشت، حراست و حتی اخراج از دانشگاه برای چندین دانشجو که بابت هر موضوعی چه بصورت مکتوب چه بصورت شفاهی اتفاق افتاده است.
سوال اینجاست، مگر دانشجو جز برای کسب علم و دانش وارد دانشگاه نمیشود؟
پس چگونه این افراد میتواند دانشجویان دیگر را تهدید به بازداشت و اخراج کنند و جالب تر از آن، روز و ساعت هم مشخص کنند این قدرت جولان دادن و جسارت از کجا آمده؟
آیا واقعا کار درستی است افراد قدرت سیاسی از سوی مردم دریافت کردند فرزندانش اینگونه از جایگاه و موقعیت پدران و خانواده خود استفاده کنند و افراد را تهدیدکنند؟
واقعا جای تاسف است دانشجویان حتی خارج محیط دانشگاه مورد تهدید به بازداشت بشوند جز آن که داشتند پست و سمت برای خدمت به مردم و دولت است نه استفاه شخصی؟
این رفتارها و جولان دادن ها،این دانشجویان که برچسب آقازادگی به دوش میکشند باعث احساس عدم امنیت در فضای دانشگاه و برای دانشجویانی در محیطی که کاملا فرهنگی و هنر و علمی فعالیت دارند و ادامه تحصیل میکنند شده است این اتقاق بی اثر هم نبوده و موجب ترس واهی و نگران خانواده دانشجویان دیگر الخصوص سال اولی ها بوده است.
حال سوال دیگر از رئیس دانشگاه، چه عاملی باعث میشود این آقازاده ها به راحتی بتوانند فضای دانشگاه به شنج بکشانندو بخودشان اجازه بدهند دانشجویان را تهدید کنند ؟ از کجا حمایت میشوند، که بتواند روز و ساعت اخراج شدن دانشجویان در مکانی بنام حراست دانشگاه را برای دانشجویان مشخص و تعیین کنند یا تهدید به بازداشت کنند. آیا حراست دانشگاه از این افراد حمایت و جانبداری میکنند؟
یعنی یک مقام مدیرت و حراست دانشگاه چنین اجازه ای میدهد که با دانشجویان تازه وارد چنین رفتاری کنن
مقام معظم رهبری حضرت آیت الله خامنه ای در مورد دانشگاه و دانشجویان فرمودن :
در زمینه عدالتخواهی، می‌توانید قانون اساسی را مطالعه کنید و ببینید اگر ما بخواهیم عدالت اجتماعی را با همان مفهوم متعارفی که همه می‌فهمیم، تحقّق ببخشیم، باید از کدام دستگاهها چه توقّعهایی داشته باشیم. ۱۳۸۲/۰۸/۱۵
فرق شمای جوان و دانشجو و صادق و پاکیزه‌دل، با یک آدم سیاسی‌کار باید در همین باشد؛ حرفتان را صری‌ح بزنید؛ آنچه را که میزنید، از دل بزنید؛ و اگر چنانچه معلوم شد که اشتباه است، سریع پس بگیرید؛ راحت. این، به نظر من یکی از بهترین شاخصه‌های دانشجوئی است. ۱۳۸۷/۰۷/۰۷
