تراکتور یا تراکتورسازی؟ چه فرقی می کند نامش کدام باشد؟ گرچه این «نام» ها برای فرصت طلبان «نان» ها داشته ، اما تنها، موجودیت چنین تیمی که ریشه در اصالت آن دارد، پایه و اساس عاشقی آن «هوادار»است؛ همان که روی سکوهای ورزشگاه، از اعماق وجودش شعار آهنگین «يل ياتار طوفان ياتار ياتماز تراختور بايراقي» سر می دهد و حالا نگران تر از هر زمان دیگری، محبوبش را گرفتار بازی غوغاسالاران می بیند.
به گزارش پایگاه خبری سفارت نیوز : حکایت این تیم و این هوادار، از غریبانه های فوتبال ماست؛ فوتبالی که اگر اندکی از جایگاه حقیقی خود را نزد صاحبان منصب و تصمیم سازان می یافت، امروز چنین به بازی گرفته نمی شد و …
اجازه بدهید از یادآوری جزئیات آنچه طی سالیان اخیر -از حدود سه سال قبل- بر تیم محبوب تبریز گذشته، تنها با بیان این جمله که؛ ماجراجویی ها و سومدیریت فردی به نام «زنوزی» همراه با ریخت و پاش های عجیب وی و هیاهویی منتهی به «هیچ»، تیم محبوب تبریز را به بن بست رساند، بگذریم، زیرا شرح تمام آن تصمیمات و اتفاقات در این مقال نمی گنجد و سوهان روح دوستداران تراکتور نیز می شود.
اما طی هفته های اخیر درباره همین تیم، صحبت هایی مبنی بر واگذاری اش به مس سونگون ورزقان که شنیده می شود کارگران زحمتکش معدن آن نیازمند حمایت هستند به گوش رسیده و پس از ورود تعدادی از نمایندگان مجلس، شکل جدی به خود گرفته است. اینکه آیا چنین تصمیمی در راستای نجات تراکتور از مخمصه کنونی اتخاذ شده یا مسایل دیگری در پس پرده وجود دارد، سوالی بی پاسخ است. از سوی دیگر این پرسش مطرح می شود که؛ چرا باید تیم پرطرفدار تبریزی که از واگذاری سه سال قبل به یک شخص، خیری ندید این بار باید به بخشی متصل شود که ورودش به این وادی ابهام برانگیز است. آیا سرو سامان دادن به این باشگاه همین یک راه را دارد؟
باید پرسید که این اندیشه اولین بار از کدام اتاق فکر بیرون آمده و آیا نیت طراحان چنین پروسه ای صرفا ورزشی و برای بهبود اوضاع تراکتور بوده است؟ پاسخ این پرسش ها را گذر زمان خواهد داد اما در این بین، برخی از افراد آگاه به مسایل ورزشی و مطلع از ساز و کارهای چنین واگذاری هایی، معتقدند که عملیاتی شدن این خواسته – واگذاری تراکتور به شرکت مس – اقدامی نادرست است و مصداق جبران هزینه ریخت و پاش های بدون برنامه مالک باشگاه، از جیب مردم خواهد بود؛ شبیه ماجرایی که مدیران سابق فدراسیون فوتبال در قرارداد «مارک ویلموتس» رقم زدند و برای پوشاندن اشتباهات خود و جبران حیف و میل بیت المال، به بودجه سازمان تأمین اجتماعی، آنهم در مقطعی که بحث رسیدگی به مشکلات بازنشستگان داغ بود، چشم انداختند و این مسئله اعتراضاتی را به همراه داشت.
حالا نیز ظاهرا قرار است برای راضی کردن مالک تراکتور به واگذاری این باشگاه، جدا از قبول پرداخت بدهی های سنگین تیم تبریزی که گفته می شود نزدیک به ۵۰۰ میلیارد است، مبلغی نیز برای خرید مجموعه به وی پرداخت شود و وقتی نام شرکت ملی مس ایران و وزیر صمت در این ماجرا به گوش می رسد، این نگرانی جدی به وجود می آید که؛ آیا باز هم قرار است پول های دور ریخته شده جناب زنوزی و بدهی های عجیب تراکتور به طلبکاران داخلی و خارجی – که تعدادشان کم هم نیست – از جایی که متعلق به مردم است و هیچ ربطی به مسئله فوتبال ندارد زنده شود؟!
عجیب تر آنکه تعدادی از نمایندگان مجلس و مسئولان استانی در آذربایجان شرقی با حرارت فراوان و مصرانه به دنبال قطعی شدن چنین اتفاقی هستند. استاندار آذربایجان شرقی نیز چندی قبل درباره توافق با شرکت ملی مس ایران برای حمایت از باشگاه تراکتور گفته بود:« در جلسه ای که با حضور وزیر صمت، مدیرعامل شرکت ملی مس و تعدادی از نمایندگان در مجلس شورای اسلامی برگزار شد، شرکت ملی مس با انتقال مالکیت باشگاه تراکتور موافقت و متعهد به حمایت های لازم شد.»
ضمن تاکید بر این موضوع که با توجه به مشکلات عدیده تراکتور و بسته شدن پنجره نقل و انتقالاتی آن و با توجه به اهمیت موضوع نزد فوتبالدوستان تبریزی، باید هر چه سریعتر وضعیت مالکیت آن مشخص و تصمیمی اتخاذ شود که این تیم محبوب پس از سالها رنگ آرامش را ببیند و شور و نشاط را به هوادارانش ببخشد، این را نیز باید یادآور شد که به نظر می رسد مسیری که آقایان برای برون رفت از این وضع انتخاب کرده اند به سمت و سوی دیگری می رود؛ مسیری که با شعار خصوصی سازی واقعی فاصله داشته و اگر به بن بست برسد، بار مالی آن بر دوش مردم خواهد بود.
منبع کیهان ورزشی
گزارش از مازیار خویشوند سردبیر سفارت نیوز
